La movida madrileña: η απενοχοποίηση των Ισπανών
Κείμενο: Ειρήνη Βαφειάδου
Μαδρίτη, ελευθερία, κινηματογράφος, Φράνκο, 1980, μουσική. Ποια είναι η σχέση που μπορεί να ενώνει αυτές τις δυνάμεις- έννοιες;
La movida madrileña
Βρισκόμαστε στη Μαδρίτη λίγο πριν το 1980 και συγκεκριμένα, λίγο μετά το θάνατο του Franco, το 1975. Η δικτατορία του Franco εγκαθιδρύει μια κατάσταση στην οποία λείπουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι απαγορεύεται η προβολή ξένων ταινιών των οποίων το περιεχόμενο είναι ενάντια στην ιδεολογία και τις αξίες της δικτατορίας. Το ίδιο συμβαίνει και στον Τύπο και στα υπόλοιπα ΜME.
Το σκηνικό μεταβάλλεται μετά το θάνατο του Franco: το αίσθημα του απόλυτου φόβου, της βαθιά ριζωμένης καταπίεσης που δημιουργεί ενοχικά συναισθήματα και απωθημένα μετατρέπεται σε έξαρση, σε υπερβολή και, εν τέλει, σε συναίσθημα απελευθέρωσης.
Το κίνημα, γνωστό ως La movida madrileña, ξεκινά στη Μαδρίτη και εξαπλώνεται σιγά σιγά σε όλες τις μεγάλες πόλεις από τους νέους, οι οποίοι, αντιδρώντας στα τόσα χρόνια καταπίεσης, μεταβάλλουν τον τρόπο που ντύνονται, που χτενίζονται ακόμα και που φέρονται. Το κίνημα La movida madrileña χαρακτηρίζεται από απόλυτη ελευθερία έκφρασης, από τη στροφή στον ηδονισμό και στην αποθέωση του αισθησιασμού, των ναρκωτικών και του punk.
Η μερίδα των ανθρώπων, που αισθάνεται περισσότερο τη «λύτρωση», είναι οι ομοφυλόφιλοι, οι έως τότε κρυμμένοι και σχεδόν καταδικασμένοι, οι οποίοι για πρώτη φορά απελευθερώνονται, κάνουν αισθητή την παρουσία τους και σχεδόν γίνονται μόδα στους μποέμικους κύκλους.
Το κίνημα ξεκινά κατά κύριο λόγο ως καλλιτεχνικό. Μουσικά συγκροτήματα, όπως τα Alaska, Mecano και Radio Futura είναι οι πρωτεργάτες. Σταδιακά, εξαπλώνεται σε όλες τις μορφές τέχνης. Μια μεγάλη και κυρίαρχη μορφή του κινήματος είναι ο Pedro Almodóvar, ο οποίος σοκάρει το κοινό, τόσο με τις τομές του, όσο και με την αισθητική του: τα ναρκωτικά, ο κόσμος των τραβεστί και των ομοφυλόφιλων σε αντιδιαστολή με το θρησκευτικό πάθος και την άγνοια των καλά κρυμμένων σημείων της Ισπανίας.
Σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, κινείται η Μαδρίτη και η Ισπανία. Για το λόγο αυτό- ακόμα και σήμερα- υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση της απελευθέρωσης.
Λίγα λόγια για την ίδια
Η Ειρήνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπουδάζει Φιλοσοφία και Παιδαγωγική στο ΑΠΘ. Στο 4ο έτος των σπουδών της φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης μέσω του προγράμματος Erasmus. Εκείνη ήταν και η καλύτερη εμπειρία της ζωής της! Λατρεύει την ισπανική γλώσσα, όπως επίσης και την ισπανική και λατινοαμερικάνικη κουλτούρα, γενικότερα. Λατρεύει, επίσης, και το θέατρο με το οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά.
Πηγές: https://www.spanishpodcast.net/movida/
http://www.mixanitouxronou.gr/pedro-almodovar-o-ispanos-skinothetis-pou-ntinotan-me-ginekia-roucha-ke-tragoudouse-milise-anichta-gia-tin-pederastia-ton-katholikon-iereon/
Μαδρίτη, ελευθερία, κινηματογράφος, Φράνκο, 1980, μουσική. Ποια είναι η σχέση που μπορεί να ενώνει αυτές τις δυνάμεις- έννοιες;
La movida madrileña
Βρισκόμαστε στη Μαδρίτη λίγο πριν το 1980 και συγκεκριμένα, λίγο μετά το θάνατο του Franco, το 1975. Η δικτατορία του Franco εγκαθιδρύει μια κατάσταση στην οποία λείπουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι απαγορεύεται η προβολή ξένων ταινιών των οποίων το περιεχόμενο είναι ενάντια στην ιδεολογία και τις αξίες της δικτατορίας. Το ίδιο συμβαίνει και στον Τύπο και στα υπόλοιπα ΜME.
Το σκηνικό μεταβάλλεται μετά το θάνατο του Franco: το αίσθημα του απόλυτου φόβου, της βαθιά ριζωμένης καταπίεσης που δημιουργεί ενοχικά συναισθήματα και απωθημένα μετατρέπεται σε έξαρση, σε υπερβολή και, εν τέλει, σε συναίσθημα απελευθέρωσης.
Το κίνημα, γνωστό ως La movida madrileña, ξεκινά στη Μαδρίτη και εξαπλώνεται σιγά σιγά σε όλες τις μεγάλες πόλεις από τους νέους, οι οποίοι, αντιδρώντας στα τόσα χρόνια καταπίεσης, μεταβάλλουν τον τρόπο που ντύνονται, που χτενίζονται ακόμα και που φέρονται. Το κίνημα La movida madrileña χαρακτηρίζεται από απόλυτη ελευθερία έκφρασης, από τη στροφή στον ηδονισμό και στην αποθέωση του αισθησιασμού, των ναρκωτικών και του punk.
Η μερίδα των ανθρώπων, που αισθάνεται περισσότερο τη «λύτρωση», είναι οι ομοφυλόφιλοι, οι έως τότε κρυμμένοι και σχεδόν καταδικασμένοι, οι οποίοι για πρώτη φορά απελευθερώνονται, κάνουν αισθητή την παρουσία τους και σχεδόν γίνονται μόδα στους μποέμικους κύκλους.
Το κίνημα ξεκινά κατά κύριο λόγο ως καλλιτεχνικό. Μουσικά συγκροτήματα, όπως τα Alaska, Mecano και Radio Futura είναι οι πρωτεργάτες. Σταδιακά, εξαπλώνεται σε όλες τις μορφές τέχνης. Μια μεγάλη και κυρίαρχη μορφή του κινήματος είναι ο Pedro Almodóvar, ο οποίος σοκάρει το κοινό, τόσο με τις τομές του, όσο και με την αισθητική του: τα ναρκωτικά, ο κόσμος των τραβεστί και των ομοφυλόφιλων σε αντιδιαστολή με το θρησκευτικό πάθος και την άγνοια των καλά κρυμμένων σημείων της Ισπανίας.
Σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, κινείται η Μαδρίτη και η Ισπανία. Για το λόγο αυτό- ακόμα και σήμερα- υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση της απελευθέρωσης.
Λίγα λόγια για την ίδια
Η Ειρήνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπουδάζει Φιλοσοφία και Παιδαγωγική στο ΑΠΘ. Στο 4ο έτος των σπουδών της φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης μέσω του προγράμματος Erasmus. Εκείνη ήταν και η καλύτερη εμπειρία της ζωής της! Λατρεύει την ισπανική γλώσσα, όπως επίσης και την ισπανική και λατινοαμερικάνικη κουλτούρα, γενικότερα. Λατρεύει, επίσης, και το θέατρο με το οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά.
Πηγές: https://www.spanishpodcast.net/movida/
http://www.mixanitouxronou.gr/pedro-almodovar-o-ispanos-skinothetis-pou-ntinotan-me-ginekia-roucha-ke-tragoudouse-milise-anichta-gia-tin-pederastia-ton-katholikon-iereon/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου